Kiedy jesteśmy w złej formie, nasze możliwości się kurczą – jesteśmy mniej twórczy, nadwrażliwi i gorzej nam idzie planowanie strategiczne. Jeżeli mamy dalej aktywnie i skutecznie funkcjonować w świecie, mamy obowiązek zadbać o siłę duch.
Aby utrzymać dobrą formę na długi dystans, musimy zachować moc umysłu, hart ducha oraz otwarte serce. Kiedy jesteśmy w złej formie, nasze możliwości się kurczą – jesteśmy mniej twórczy, nadwrażliwi i gorzej nam idzie planowanie strategiczne. Jeżeli mamy dalej aktywnie i skutecznie funkcjonować w świecie, mamy obowiązek zadbać o siłę ducha. Oto 7 sposobów na to, jak się wzmocnić, żebyśmy nadal mogli podejmować się realizacji coraz większych, strategicznych działań.
1. Będę podejmować świadome decyzje związane z tym, kiedy i w jakiej formie śledzę bieżące informacje o wydarzeniach oraz co będę robić potem. To, na czym decydujesz się skupiać uwagę w ciągu dnia, ma na ciebie wpływ. Jakie źródła informacji pomagają ci pełniej zrozumieć świat, a które tylko budzą w tobie lęk i rozpacz? Co ci najbardziej pomaga po przeczytaniu lub wysłuchaniu wiadomości: nieco ruchu, rozmowa z przyjacielem, siedzenie w mediach społecznościowych? Rób to świadomie – jeżeli nie działa – przestań. Wiele źródeł „informacji” celowo stara się budzić lęk, żeby sprzedawać produkty, uzależniać użytkowników od siebie albo wzmacniać wcześniejsze przeświadczenia. Chodzi nam o to, żeby zrozumieć, co się dzieje na naszym świecie dostatecznie dobrze, aby móc w nim funkcjonować. Wiele potrzebnych nam informacji pochodzi nie z wiadomości, ale ze świata wokół nas – z obserwacji potencjału świata przyrody i człowieka, więc ku temu należy również skierować swoją uwagę.
2. Będę nawiązywać kontakty z innymi i dbać o aktywność. Chodzi o poczucie odpowiedzialności, żeby nas nie sparaliżował ciężar trosk. Sprawdzaj i przyglądaj się sobie, jak podtrzymujesz tę aktywność (czy piszesz listy, prowadzisz wolontariat, tworzysz sztukę oporu, pracujesz nad kampaniami wirtualnymi). W obliczu izolacji społecznej za sprawą wirusa COVID-19 być może trzeba bardziej się starać o takie kontakty i są one ważniejsze niż kiedykolwiek. Oficjalne spotkania i pracę grupową można przenieść do internetu. Jeżeli nie możemy być w kontakcie z ludźmi fizycznie, musimy być bardziej twórczy – z wirtualnym nakryciem do obiadu, telefonami, rozmowami wideo, spacerami na odległość, a nawet pisaniem! Niezależnie od tego, co robimy, musimy się oprzeć izolacji społecznej. Naturalną reakcją na konflikt jest walka, ucieczka albo znieruchomienie. W odpowiednich warunkach instynkt pozwala nam przetrwać. Trzeba jednak umieć rozpoznać, kiedy znieruchomieliśmy, ponieważ im dłużej jesteśmy „zamrożeni”, tym trudniej się ruszyć, zadbać o siebie i stać się zaczynem zmian. Oczywiście celem nie jest jedynie pozwalająca przetrwać reakcja w postaci walki lub ucieczki, ale powiązanie tych instynktownych reakcji z wyższymi funkcjami mózgu i szerszym polem strategicznych działań. Pomaga nam w tym wsparcie ze strony innych ludzi.
3. Będę się modlić, medytować i myśleć o tych, których znam, a których dotknęła opresyjna polityka i rozszerzę tę miłość na wszystkich, którzy mogą doświadczać cierpienia. Ucz się kultywować miłość. Jednym ze sposobów może być pozostawienie współczującej przestrzeni na własny ból lub ból bliskich, których dotknęły obecne nieszczęścia i opresje. W tej przestrzeni do refleksji możesz zostawić sobie miejsce na poczucie straty, żal, gniew, frustrację, bezradność i upór. A potem obudź w sobie miłość i wyjdź z nią do innych, którzy także mogą cierpieć. Na koniec zobacz, że nie jest to cała twoja rzeczywistość: możesz czerpać radość z bycia z ludźmi, otoczyć się piękną muzyką albo kontemplować przyrodę czy dać się pochłonąć pasji twórczej. Radość na twarzy w trudnych czasach to nie luksus, to konieczność. Musimy się nauczyć hamować emocje i stale rozwijać serca, żeby być w kontakcie z innymi cierpiącymi, zarówno w kręgu naszych bliskich, jak i poza nim. Bez objęcia miłością innych ludzi zabraknie nam ducha, żeby ich bronić i walczyć razem z nimi.
4. Będę czytać, słuchać i przekazywać dalej historie o tym, jak inni przetrwali i stawili opór niesprawiedliwości. Miliony ludzi doświadczają trudności i niesprawiedliwości, i wszyscy się możemy od nich uczyć. Opowieści mogą pochodzić od starszego pokolenia, rówieśników z kraju albo od ludzi na całym świecie, którzy cierpią przez dotkliwe i represyjne rządy. Chodzi o analizę historii w sposób, który pozwoli czerpać inspiracje i pogłębiać zrozumienie, jak możemy walczyć i rozkwitać. Opowieści te możesz znaleźć u seniorów ze swojej społeczności, aktywistów, którzy właśnie wyszli z okopów i ludzi, którzy doświadczyli niesprawiedliwości. Oto nieco zasobów w sieci (wszystkie, poza pierwszą pozycją, są dostępne w różnych
językach):
Analizy przypadków
– Global Nonviolent Action Database – przykłady kampanii z całego świata;
– Beautiful Rising – opowieści i strategie z całego świata.
Filmy w sieci
– A Force More Powerful – 6-częściowy opis ruchów społecznych z całego świata;
–Bringing Down a Dictator – film o tym, jak siła ludzi z Syberii obaliła dyktatora.
Kursy online
– 350’s Online Skill-ups
– kursy online dotyczące organizacji, ruchów społecznych i innych zagadnień.
5. Poznam swoje moce twórcze. Niesprawiedliwość chce nas obezwładnić – byśmy uwierzyli, że różne rzeczy nam się przytrafiają, zdarzenia się dzieją, spada na nas polityka. Żeby się temu przeciwstawić, musimy utrzymywać kontakt z poczuciem własnej mocy. Jednym z celów jest dostrzeżenie swojego potencjału twórczego – przy przygotowywaniu posiłku, organizacji widowiskowej akcji, robieniu czapki na drutach, malowaniu szyldu czy podczas gry na pianinie. Jesteśmy nie tylko konsumentami i nasze człowieczeństwo musi dać o sobie znać.
6. Będę świadomie robić przerwy w korzystaniu z mediów społecznościowych. Zamiast tego wykorzystaj czas na sensowne i bezpośrednie kontakty międzyludzkie. Możesz raz w tygodniu odstawić media społecznościowe na cały dzień jako minimum dla zdrowia, ale to ty decydujesz, co jest dla ciebie właściwe. Badania pokazują jasno, że efektem przesiadywania w mediach społecznościowych jest podwyższony poziom lęku, silniejsze oderwanie od rzeczywistości i większy zamęt w głowie. Drastyczne obrazy i agresywny język często uruchamiają gadzią część naszego mózgu (tę od walki lub ucieczki). Nie odmawiamy zalet tym mediom, ale dla naszego własnego dobra musimy wyznaczyć zdrowe granice.
7. Będę się starać dzielić z innymi tym, co pomaga mnie. Nie chodzi o kompletną listę, ale raczej o podstawowy sposób na utrzymywanie równowagi emocjonalnej w trudnych czasach. To fundamentalne zasady, które pomagają tworzyć nowe modele funkcjonowania i poszerzają świadomość. Podziel się nimi i dodaj coś od siebie, podejmując postanowienie, że będziesz dbać o własne zdrowie i odpowiedzialną postawę wobec świata, aby stawał się on lepszy. Takie postanowienia przedstawiamy na naszej stronie internetowej: FindingSteadyGround.com w formacie gotowym do pobrania – można je wydrukować i powiesić na ścianie. Uważasz nasze podejście za pomocne? Więcej przypomnień, zachęt i aktualnych zasobów znajdziesz na stronie http://findingsteadyground.com.
Autorzy tekstu „Jak znaleźć grunt pod nogami?”
Daniel Hunter zebrał zespół aktywistów, radykalnych uzdrowicieli i starszyzny, żeby opracować tę listę – a pomysł zrodził się z rozmowy z Lunden Abelson. Motywowało nas to, jak wiele widzieliśmy osób w fatalnym stanie psychicznym. Była to praca zespołowa: Shreya Shah z SaltWaterTraining.org narysowała piękne ilustracje, Kaytee Ray-Riek pomagała w dotarciu do mediów społecznościowych, Matthew Anderson zaprojektował stronę internetową, a Pamela Haines napisała i zredagowała tekst.
Tekst ukazał się w Przewodniku „Prowadzenie zajęć zdalnie” wydanego przez Centrum Edukacji Obywatelskiej
